آیا امکان ردیابی تراکنش‌های بیت‌کوین وجود دارد؟

بیت‌کوین از ابتدای ظهورش به‌عنوان پول ناشناس اینترنتی شناخته می‌شد. خیلی‌ها تصور می‌کردند تراکنش‌های بیت‌کوین غیرقابل ردیابی است و هیچ نهادی نمی‌تواند بفهمد چه کسی پشت یک آدرس قرار دارد.
اما واقعیت این است که بیت‌کوین نیمه‌شفاف است: همه تراکنش‌ها روی یک دفتر کل عمومی به نام بلاکچین ثبت می‌شوند و برای همیشه ردیابی تراکنش‌های بیت‌کوین در دسترس هستند.

سؤال اصلی اینجاست:

• آیا می‌توان تراکنش‌های بیت‌کوین را ردیابی کرد؟
• چه کسانی توانایی این کار را دارند؟
• و کاربران برای حفظ حریم خصوصی چه باید بکنند؟

بخش ۱: شفافیت بلاکچین بیت‌کوین

• برخلاف تصور عموم، بیت‌کوین یک سیستم ناشناس (Anonymous) نیست بلکه مستعار (Pseudonymous) است.
• هر کیف‌پول یک آدرس منحصربه‌فرد دارد و همه تراکنش‌ها به آن آدرس متصل می‌شوند.
• هر کسی می‌تواند با استفاده از مرورگرهای بلاکچین (Block Explorer) مانند Blockchain.com یا Blockchair تمام تراکنش‌ها را ببیند.

📌 مثال: اگر یک کیف‌پول ۱ بیت‌کوین به کیف‌پول دیگر ارسال کند، این تراکنش برای همیشه روی بلاکچین ثبت می‌شود و همه می‌توانند مقدار و زمان آن را ببینند.

بخش ۲: چه کسانی می‌توانند تراکنش‌های بیت‌کوین را ردیابی کنند

۱) شرکت‌های تحلیل بلاکچین

• شرکت‌هایی مثل Chainalysis، Elliptic و CipherTrace ابزارهای پیشرفته‌ای برای تحلیل تراکنش‌ها دارند.
• آن‌ها می‌توانند ارتباط بین آدرس‌ها را شناسایی کرده و الگوهای تراکنش را تحلیل کنند.
• معمولاً این شرکت‌ها با صرافی‌ها و نهادهای قانونی همکاری می‌کنند.

۲) صرافی‌های متمرکز (CEX)

• وقتی کاربر برای خرید و فروش از صرافی متمرکز استفاده می‌کند، صرافی به‌واسطه فرآیند  KYCاحراز هویت مشتری می‌تواند آدرس‌های او را با هویت واقعی‌اش تطبیق دهد.
• به همین دلیل، تراکنش‌های ورودی و خروجی از صرافی‌ها قابل ردیابی هستند.

۳) نهادهای نظارتی و امنیتی

• دولت‌ها و سازمان‌های امنیتی از ابزارهای فوق استفاده می‌کنند تا تراکنش‌های مشکوک (مثل پول‌شویی یا تأمین مالی غیرقانونی) را ردیابی کنند.

۴) کاربران عادی

• حتی کاربران عادی هم می‌توانند تاریخچه تراکنش‌های یک آدرس عمومی را در اکسپلوررها مشاهده کنند، اما توانایی شناسایی هویت واقعی صاحب آن را ندارند.

بخش ۳: روش‌های رایج ردیابی تراکنش‌های بیت‌کوین

برای مبتدیان:

ردیابی تراکنش‌های بیت‌کوین معمولاً از طریق تحلیل داده‌های عمومی بلاکچین انجام می‌شود. مهم‌ترین روش‌ها عبارتند از:

۱) تحلیل خوشه‌ای (Clustering Analysis)

• شرکت‌های تحلیل بلاکچین تراکنش‌ها و آدرس‌ها را خوشه‌بندی می‌کنند.
• مثلاً اگر چند آدرس مختلف به یک کیف‌پول منتقل شوند، احتمالاً همه آن‌ها به یک کاربر تعلق دارند.
• این روش کمک می‌کند «شبکه ارتباطی» بین آدرس‌ها کشف شود.

۲) شناسایی تراکنش‌های ورودی و خروجی از صرافی‌ها

• زمانی که یک کیف‌پول با صرافی متمرکز در ارتباط باشد، صرافی می‌تواند هویت واقعی صاحب کیف‌پول را افشا کند.
• این همان نقطه اتصال بین دنیای دیجیتال (آدرس‌های بلاکچین) و دنیای واقعی (هویت افراد) است.

۳) آنالیز الگوهای تراکنش (Transaction Pattern Analysis)

• الگوهایی مثل تکرار پرداخت، زمان‌بندی خاص یا تقسیم یک تراکنش بزرگ به چند تراکنش کوچک می‌تواند سرنخ‌هایی از هویت یا هدف کاربر بدهد.

۴) استفاده از داده‌های خارج زنجیره (Off-chain Data)

• ایمیل‌ها، IP  کاربران و حتی اطلاعات پرداخت بانکی می‌توانند برای ردیابی تراکنش‌ها با داده‌های روی زنجیره ترکیب شوند.
• مثلاً اگر کاربری از یک کیف‌پول مشخص برای خرید اینترنتی استفاده کند، فروشنده می‌تواند آدرس او را به هویت واقعی‌اش وصل کند.

برای حرفه ای ها روش‌های رایج ردیابی تراکنش‌های بیت‌کوین از الگو تا ابزار

ردیابی تراکنش‌های بیت‌کوین یعنی «وصل کردن نقاط»: وصل کردن آدرس‌ها به یکدیگر در یک گراف تراکنشی و در نهایت (در صورت امکان) وصل کردن گراف به یک هویت واقعی. در عمل این کار با ترکیب چند روشِ فنی و داده بیرون‌زنجیره‌ای انجام می‌شود. در ادامه این روش‌ها را تک‌به‌تک و عمیق‌تر توضیح می‌دهیم.

۳.1 تحلیل گراف تراکنش (Transaction Graph Analysis)

• چی هست؟
  تبدیل مجموعه تراکنش‌های بلاکچین به یک گراف متشکل از نودها (آدرس‌ها/خوشه‌ها) و یال‌ها (انتقال ارزش).
• چه می‌کند؟
  با آنالیز ساختاری گراف می‌توان مسیر جریان وجوه، نقاط تجمع و مسیرهای پرتکرار را پیدا کرد.
• ابزارها/متریک‌ها:
  • مسیر کوتاه‌ترین فاصله (shortest path) بین آدرس‌ها
  • درجه ورود/خروج (in/out degree) برای شناسایی هاب‌ها
  • خوشه‌بندی جامعه (community detection) برای گروه‌بندی آدرس‌هایی که با هم تعامل زیادی دارند
• مثال کاربردی:
  اگر یک نودِ خاص چندین ورودی از آدرس‌های مختلف دریافت کند و سپس همه را به یک صرافی واحد بفرستد، احتمالاً آن نود متعلق به یک سرویس یا نهاد واحد است.

۳.2 خوشه‌بندی آدرس‌ها و هورستیک‌های ورودی (Clustering & Heuristics)

• هسته کار:
  خوشه‌بندی یعنی جمع‌زدن آدرس‌هایی که احتمالاً متعلق به یک مالک واحد‌اند. پایه پرکاربرد: هیوریستیک multi-input  اگر چند آدرس در یک تراکنش به‌عنوان ورودی ظاهر شوند، معمولاً کنترل‌شان یک نفر است.
• سایر هیوریستیک‌ها:
  • تشخیص آدرس تغییر (change address) بر اساس الگوهای خروجی تراکنش
  • الگوریتم‌های شناسایی الگوهای خروجی (مثلاً آدرسی که ساختار بیتی خاصی دارد یا همیشه خروجی دوم است)
• محدودیت:
  تکنیک‌های پیشرفته مانند CoinJoin این هیوریستیک‌ها را تضعیف می‌کنند و خوشه‌بندی را پیچیده‌تر می‌سازند.

۳.3 «تاینت» و تحلیل منبع ارزش (Taint / Source Analysis)

• چی می‌سنجد؟
  درصد «کثیف بودن» یک سکه نسبت به منبع خاص (مثلاً آیا از آدرسی که با پول‌شویی مرتبط است آمده؟).
• کاربرد:
  برای پیگیری اینکه چه مقدار از بیت‌کوین‌های یک کیف به منبع خاصی مرتبط می‌شوند (مثلاً هک یا صرافی توقیف‌شده).
• اشکال:
  محاسبات تاینت در شبکه‌هایی با تقسیم و ترکیب زیاد تراکنش پیچیده و غیرقطعی می‌شود.

۳.4 شناسایی نقطه اتصال به دنیای واقعی (On/Off-Chain Linkage)

• نقطه عطف:
  بلاکچین «آدرس»ها را نشان می‌دهد، نه اسم و مشخصات. اتصال به هویت واقعی وقتی رخ می‌دهد که یک آدرس وارد/خارج صرافی متمرکز با KYC شود، یا آدرس در یک فروشگاه/سرویس آنلاین ثبت شود.
• منابع اطلاعاتی بیرون‌زنجیره:
  • داده‌های صرافی‌ها ورود/خروج با KYC  
  • گزارش‌های فروشندگان که آدرس پرداخت را ثبت می‌کنند
  • داده‌های بازار  OTC، اسناد لو رفته، اعلان‌های هک و غیره
• نتیجه عملی:
  تحلیلگران با ترکیب گراف تراکنشی و داده‌های KYC می‌توانند «هویت» پشت یک زنجیره تراکنش را افشا کنند.

۳.5 آنالیز الگوهای تراکنش و امضای والت (Behavioral & Wallet Fingerprinting)

• الگوی زمانی و حجمی:
  • توالی ارسال‌ها، فواصل زمانی و اندازه تراکنش‌ها می‌تواند fingerprint بسازد.
  • مثال: کسی که همیشه در حوالی ساعت 02:00 UTC تراکنش می‌زند، یا همیشه با حجم‌های ریزی که مجموعاً مبلغ مشخصی را می‌سازد.
• اثر متقابل با والت‌ها:
  برخی کیف‌پول‌ها خروجی‌سازی یا ساختار تراکنش را به نحو مشخصی انجام می‌دهند؛ تحلیل‌گران می‌توانند «امضای» آن والت را تشخیص دهند و آدرس‌ها را به نوع/نسخه کیف‌پول نسبت دهند.

۳.6 مانیتورینگ ممپول و تحلیل زمان‌بندی (Mempool & Timing Analysis)

• چی می‌کنه؟
  تحلیلگر با یک فول نود و دنبال‌کردن ممپول (مجموعه تراکنش‌های تاییدنشده) می‌تواند زمان‌بندی انتشار تراکنش و IP احتمالی ناشر را بررسی کند (در ترکیب با سایر روش‌ها).
• کاربرد عملی:
  اگر تراکنشی ابتدا توسط یک نود منتشر شود و بعداً چندین آدرس مرتبط دنبال شوند، ارتباط زمانی می‌تواند سرنخ بدهد.
• هشدار:
  برای ردیابی دقیق IP نیاز به دسترسی شبکه‌ای بالاست و اغلب با محدودیت‌های فنی/قانونی همراه است.

۳.7 تحلیل لایه‌دوم (Lightning) و خروج از بلاکچین

• چالش جدید:
  پرداخت‌ها در شبکه لایتنینگ داخل کانال‌ها انجام می‌شوند و تراکنش‌های کوچک روی لایه اول ثبت نمی‌شوند.
• فرصت ردیابی:
  اگر کانال‌ها باز/بسته شوند یا نقدکردن روی لایه اصلی باشد، بازهم نقاط اتصال قابل تحلیل‌اند. برخی متدها
• مثل  route probing یا timing analysis برای تشخیص مسیرهای پرداخت استفاده می‌شوند.
• محدودیت:
  تحلیل لایتنینگ پیچیده و نیازمند ترافیک و داده لحظه‌ای است.

۳.8 ترفندهای شناسایی میکسرها و CoinJoin

• چگونه شناسایی می‌شود؟
  • CoinJoinها تراکنش‌هایی با تعداد متعدد ورودی و خروجی مشابه تولید می‌کنند؛ الگوریتم‌های خاص می‌توانند این الگوها را تشخیص دهند.
  • بعضی میکسرها رفتار زمانی یا ورودی/خروجی‌ای دارند که قابل شناسایی است.
• محدودیت و گرایش:
  تحلیل دقیق نیازمند مدل‌سازی آماری و مقایسه الگوها است؛ در عمل بعضی سرویس‌ها و پیاده‌سازی‌ها شناسایی‌پذیرتر از بقیه‌اند.

۳.9 تکنیک‌های ادغام داده‌ها و Labeling (Entity Attribution)

• کاری که شرکت‌های بزرگ انجام می‌دهند:
  آن‌ها آدرس‌ها و خوشه‌ها را «Label» می‌کنند—یعنی می‌گویند این خوشه متعلق به «صرافی X»، «پلتفرم Y» یا «آدرس مرتبط با هک Z» است.
• منابع لیبل‌گذاری:
  اطلاعات عمومی، مشارکت صرافی‌ها، گزارشات نهادهای امنیتی، اسناد داخلی لو رفته، آگهی‌های باگ بانتی و…
• کاربرد:
  وقتی یک خوشه برچسب‌گذاری شد، تمام تراکنش‌هایی که به آن خوشه مرتبطند قابل نشانه‌گذاری و ردیابی اعتبار می‌گردند.

۳.10 تحلیل پیشرفته: مدل‌های یادگیری ماشین و الگوریتم‌های گراف

• روش‌های نوین:
  استفاده از شبکه‌های عصبی گراف (GNN)، طبقه‌بندی‌کننده‌های پیشرفته و الگوریتم‌های رفتارشناسی برای تشخیص الگوها و خوشه‌ها.
• چرا مهم؟
  این مدل‌ها می‌توانند الگوهای پیچیده غیرخطی مثل رفتار سازمان‌یافته پول‌شویی را بهتر از هیوریستیک‌های ساده تشخیص دهند.
• نیازمندی‌ها:
  مجموعه داده بزرگ، برچسب‌های باکیفیت، و توان پردازشی بالا.

۳.11 محدودیت‌های عملی و خطاها

• False Positive / False Negative: خوشه‌بندی اشتباه می‌تواند افراد بی‌گناه را هم در برچسب‌ها قرار دهد.
• فریب‌دهی عمدی: کاربری که می‌داند چه‌کار می‌کند می‌تواند با تکنیک‌هایی ردگیری را پیچیده کند.
• داده ناقص بیرون‌زنجیره: عدم همکاری صرافی‌ها یا فقدان داده KYC مانع اتصال به هویت می‌شود.

۳.12 نمونه کاربردی واقعی (مجموعه‌ای از مراحل که شرکت تحلیل انجام می‌دهد)

1. استخراج تمام تراکنش‌های مرتبط با یک آدرس از نود کامل.
2. اعمال هیوریستیک multi-input و تشخیص آدرس تغییر برای خوشه‌بندی اولیه.
3. اعمال Volume/Profile و شناسایی POC/HVN برای تشخیص نواحی تجمع.
4. مقایسه الگوهای زمانی/مقداری برای fingerprinting والت.
5. سرچ در دیتابیس برچسب‌ها برای یافتن هرگونه اتصال به صرافی یا واقعه شناخته‌شده.
6. ترکیب با داده off-chain KYC، مبادلات OTC، لیست‌های سیاه برای attribution.
7. تولید گزارش حقوقی/تحلیلی برای ارائه به محققین یا مراجع.

📌 جمع‌بندی ساده:

• بله، تراکنش‌های بیت‌کوین قابل ردیابی‌اند.
• روش‌های ردیابی شامل بررسی گراف تراکنش‌ها، خوشه‌بندی آدرس‌ها، بررسی ارتباط با صرافی‌ها، تحلیل الگوها، و ترکیب داده‌های بیرون‌زنجیره است.
• ابزارهای حریم خصوصی می‌توانند کار را سخت‌تر کنند، اما هیچ‌چیز ناشناس صددرصدی در بلاکچین وجود ندارد.

نکات نهایی و توصیه تیم سایت صرافی بیت یونیکس

• برای تحلیل‌گران: روش‌های بالا نشان می‌دهد چرا داده شفاف بلاکچین هم فرصت و هم مسئولیت ایجاد می‌کند. ابزارهای تحلیلی قدرتمند هزینه‌بر و تخصصی‌اند.
• برای کاربران عادی: اگر به حریم خصوصی اهمیت می‌دهید، رعایت «بهداشت دیجیتال» و استفاده از کیف‌پول‌های مدرن بسیار کمک‌کننده است؛ اما نباید از قوانین فرار یا فعالیت‌های غیرقانونی را تشویق کرد. پیشنهادات ویژه در انتهای مقاله قرار داده شده است.

بخش ۴: محدودیت‌ها و چالش‌های ردیابی تراکنش‌ها

با وجود ابزارهای قدرتمند، ردیابی تراکنش‌های بیت‌کوین همیشه آسان نیست و موانع خاص خودش را دارد.

۱) استفاده از میکسرها (Mixers/Tumblers)

• سرویس‌هایی هستند که تراکنش‌ها را با هم مخلوط می‌کنند تا ردگیری سخت شود.
• البته بسیاری از این سرویس‌ها غیرقانونی اعلام شده‌اند.

۲) کوین‌جوین (CoinJoin)

• یک تکنیک پیشرفته که چندین کاربر تراکنش‌هایشان را با هم ترکیب می‌کنند.
• نتیجه: مسیر انتقال وجوه مبهم می‌شود.

۳) والت‌های حریم خصوصی (Privacy Wallets)

• برخی کیف‌پول‌ها مثل  Wasabi Wallet یا  Samourai Wallet ابزارهای داخلی برای ترکیب تراکنش‌ها دارند.

۴) استفاده از شبکه‌های لایه دوم (Layer 2)

• پرداخت‌ها در شبکه‌هایی مثل Lightning Network کمتر قابل ردیابی هستند چون همه جزئیات روی بلاکچین اصلی ذخیره نمی‌شوند.

۵) محدودیت فنی در اتصال آدرس به هویت

• حتی اگر تراکنش‌ها ردیابی شوند، تا زمانی که کاربر از صرافی‌های غیرمتمرکز یا کیف‌پول‌های بدون KYC استفاده کند، اتصال به هویت واقعی او بسیار دشوار است.

📌 جمع‌بندی بخش ۳ و ۴:

• بله، تراکنش‌های بیت‌کوین قابل ردیابی هستند اما نه به‌طور کامل.
• ردیابی نیازمند ابزارهای پیشرفته، همکاری صرافی‌ها و داده‌های خارج‌زنجیره است.
• کاربران حرفه‌ای می‌توانند با ابزارهای حریم خصوصی، ردیابی را برای ناظران سخت‌تر کنند.

بخش ۵: راهکارهای افزایش حریم خصوصی در تراکنش‌های بیت‌کوین

با وجود شفافیت بلاکچین بیت‌کوین، کاربران می‌توانند با روش‌ها و ابزارهایی، ردیابی تراکنش‌ها را سخت‌تر کنند. این روش‌ها برای افرادی که نمی‌خواهند فعالیت مالی‌شان به‌راحتی توسط صرافی‌ها، نهادهای امنیتی یا حتی افراد عادی قابل شناسایی باشد، بسیار مهم هستند.

۱) استفاده از چندین آدرس (Address Rotation)

• هر بار برای دریافت بیت‌کوین، از آدرس جدیدی استفاده کنید.
• اکثر کیف‌پول‌های مدرن (HD Wallets) به‌طور خودکار این امکان را دارند.
• این کار باعث می‌شود تاریخچه تراکنش‌ها کمتر به یک آدرس متمرکز شود.

۲) استفاده از کیف‌پول‌های حریم خصوصی (Privacy Wallets)

• کیف‌پول‌هایی مانند Wasabi Wallet یا  Samourai Wallet از فناوری  CoinJoin برای ترکیب تراکنش‌ها استفاده می‌کنند.
• این کیف‌پول‌ها ردگیری تراکنش‌ها را برای تحلیل‌گران بسیار دشوارتر می‌کنند.

۳) میکسرها (Mixers/Tumblers)

• سرویس‌هایی که تراکنش‌ها را با هم مخلوط می‌کنند و بیت‌کوین «تمیز» تحویل می‌دهند.
• با این حال، استفاده از میکسرها در بسیاری از کشورها ممنوع یا تحت پیگرد قانونی است.

۴) شبکه لایتنینگ (Lightning Network)

• یک راهکار لایه دوم برای پرداخت‌های سریع و ارزان.
• جزئیات تراکنش‌ها به‌طور مستقیم روی بلاکچین اصلی ذخیره نمی‌شوند، بنابراین ردیابی آن‌ها بسیار سخت‌تر است.

۵) استفاده از ارزهای پرایوسی (Privacy Coins)

• اگرچه بیت‌کوین نیمه‌شفاف است، ارزهایی مانند Monero (XMR) و  Zcash (ZEC) به‌طور خاص برای تراکنش‌های ناشناس طراحی شده‌اند.
• برخی کاربران برای حفظ حریم خصوصی بخشی از دارایی‌هایشان را به این ارزها تبدیل می‌کنند.

۶) رعایت بهداشت دیجیتال (Digital Hygiene)

• استفاده از VPN یا تور (Tor) برای پنهان‌کردن IP هنگام ارسال تراکنش.
• اجتناب از اتصال مستقیم کیف‌پول به هویت واقعی (مثلاً خرید اینترنتی با همان آدرس).
• عدم اشتراک‌گذاری عمومی آدرس‌های اصلی بیت‌کوین در شبکه‌های اجتماعی.

📌 نکته مهم: هیچ‌کدام از این روش‌ها امنیت صددرصدی نمی‌دهند، اما در کنار هم می‌توانند ردیابی تراکنش‌ها را بسیار پیچیده‌تر کنند.

بخش ۶: پیشنهادهای تیم بیت یونیکس برای معامله‌گران و سرمایه‌گذاران

تیم صرافی بیت یونیکس BitUnixe.com با توجه به تجربه در بازار کریپتو، چند نکته کلیدی برای کاربران ارائه می‌دهد تا بهتر بتوانند بین شفافیت مالی و حفظ حریم خصوصی تعادل برقرار کنند:

🔹 برای کاربران مبتدی

1. آگاه باشید که تراکنش‌های بیت‌کوین عمومی است؛ تصور ناشناس‌بودن کامل اشتباه است.
2. اگر تازه‌کار هستید، نگران پیچیدگی ابزارهای حریم خصوصی نباشید؛ ابتدا مدیریت امن کیف‌پول را یاد بگیرید.
3. همیشه از کیف‌پول‌های معتبر با قابلیت آدرس‌های چندگانه (HD) استفاده کنید.

🔹 برای کاربران حرفه‌ای

1. ترکیب تراکنش‌ها با  CoinJoin یا کیف‌پول‌های پرایوسی (Wasabi, Samourai) برای تراکنش‌های حساس.
2. استفاده از شبکه  Lightning برای پرداخت‌های کوچک و سریع.
3. نگه‌داری بخشی از دارایی در ارزهای پرایوسی مثل مونرو به‌عنوان یک ابزار پوششی.

🔹 برای سرمایه‌گذاران بلندمدت (Hodlers)

1. نیازی به مخفی‌کردن تمام تراکنش‌ها نیست؛ تمرکز اصلی باید روی امنیت کیف‌پول سرد (Cold Wallets) باشد.
2. اگر حجم بالایی از بیت‌کوین دارید، برای جلوگیری از جلب توجه، از انتقال‌های چندمرحله‌ای و چندآدرس استفاده کنید.
3. همیشه در نظر داشته باشید که مالیات و قوانین کشورها ممکن است شفافیت بلاکچین را به یک مزیت (نه تهدید) تبدیل کند.

📌 نتیجه بخش ۵ و ۶:

• بله، تراکنش‌های بیت‌کوین قابل ردیابی هستند، اما کاربران می‌توانند با استفاده از روش‌ها و ابزارهای خاص، ردگیری را بسیار دشوار کنند.
• تیم بیت یونیکس توصیه می‌کند همیشه بین امنیت، حریم خصوصی و رعایت قوانین تعادل داشته باشید تا هم ریسک‌های شخصی کمتر شود و هم سرمایه‌گذاری ایمن‌تری داشته باشید.

بخش ۷: جمع‌بندی نهایی

بیت‌کوین برخلاف باور رایج، یک سیستم کاملاً ناشناس نیست؛ بلکه نیمه‌شفاف است. همه تراکنش‌ها روی بلاکچین ثبت می‌شوند و برای همیشه در دسترس عموم باقی می‌مانند.
این ویژگی دو نتیجه مهم دارد:

• از یک طرف، باعث شفافیت و اعتماد در شبکه می‌شود.
• از طرف دیگر، امکان ردیابی تراکنش‌ها برای نهادهای قانونی و شرکت‌های تحلیل بلاکچین وجود دارد.

با این حال، کاربران می‌توانند با روش‌هایی مثل چرخش آدرس‌ها، استفاده از کیف‌پول‌های پرایوسی، کوین‌جوین و شبکه لایتنینگ تا حد زیادی حریم خصوصی خود را حفظ کنند.

📌 در نهایت، انتخاب میزان شفافیت یا ناشناس‌بودن تراکنش‌ها به استراتژی شخصی، ریسک‌پذیری و حتی قوانین کشوری که در آن زندگی می‌کنید بستگی دارد.